Stiphouts spiritueel consulent schreef vol geestdrift cursusboek

De in Stiphout woonachtige Yvonne Smit schreef een cursusboek over het mediumschap, waarin ze ook haar eigen ervaringen deelt. Dit boek heet ‘Intuïtie en Mediumschap’ en ligt vanaf 5 juli in de boekhandel. Smit’s doel is om een boek te presenteren dat zowel voor leken als voor mensen die meer ervaren zijn op spiritueel vlak interessant is. Naast een inkijkje in haar leven krijg je in dit boekwerk ook te horen hoe de Keltische kalender van Coligny echt gelezen moet worden. Ook pleit de schrijfster voor het afschaffen van de heersende hokjesgeest: “Spiritualiteit is namelijk niet zo zwart-wit als je misschien denkt.”

Smit onderzocht de Keltische kalender van Coligny die uit de tweede eeuw na Christus werd gemaakt. Ze ontdekte dat deze kalender die in de negentiende eeuw in stukken gevonden werd verkeerd gelezen en geïnterpreteerd is. In haar boek gaat ze daar dieper op in.

“De heidense feestdagen zijn verkeerd geïnterpreteerd, waardoor de kalender niet klopte. Door op een andere manier naar de werking van deze Keltische vondst te kijken, ontdekte ik hoe deze kalender echt bedoeld is. In mijn boek ‘Intuïtie en Mediumschap’ vertel ik hoe het zit. Of dat tot een aardverschuiving leidt? Als het boek gelezen wordt, misschien wel”, vertelt Smit met een lach.

Paranormale zaken
De Stiphoutse verdiepte zich in heidense gebruiken, occultisme en de parapsychologie. Deze kennis verwerkte ze in haar boek. Je moet ‘Intuïtie en Mediumschap’ niet zien als een traditioneel studieboek. Smit legt ook uit wie ze is en hoe het boek tot stand kwam: “In het boek combineer ik wetenschappelijk onderzoek met archeologische vondsten om uit te leggen hoe sommige paranormale zaken werken.”

Het boek is erg ambitieus ingestoken, want Smit wil zowel leken als experts aanspreken: “Het is de bedoeling dat iedereen die mijn boek leest, het kan begrijpen. Tegelijkertijd wil ik mensen die bekend zijn met deze materie wat leren. Ik heb het boek in drie thema’s onderverdeeld: parapsychologie, mentaal mediumschap en druïderij.”

Zekere scepsis
In het eerste deel legt Smit uit wie ze is en hoe dit boek tot stand kwam. “Je leert welke fouten ik maakte om te ontdekken wat ik nu weet. Ook leg ik uit welke onderzoeken ik deed en hoe je weet of je nu wel of geen paranormale gaven hebt. Het tweede thema geeft uitleg over het mediumschap, terwijl het derde deel over de rol van druïden gaat in heidense religies.”

Smit weet uit eerste hand dat er een zekere scepsis bestaat over spiritualiteit en de paranormale wereld: “Sinds kinds af aan zie ik wezens die andere mensen niet kunnen zien en hoor ik stemmen. Op een gegeven moment ontdekte ik dat ik dingen zag die mijn familie niet waarnam. Dat was lastig, omdat ik er niet over kon praten. Op een gegeven moment hoorde ik mijn moeder praten over opa die opgenomen was. Hij zou psychoses hebben, omdat hij stemmen in zijn hoofd hoorde. Precies wat ik dagelijks meemaakte. Ik wilde niet naar een gesticht gestuurd worden, dus hield ik mijn mond maar.”

Fictief medium
Leven met een geheim dat ze voor haar familie verborgen moest houden, viel haar zwaar: “Het is bij paranormale gaven zo dat ze verdwijnen in je puberteit of dat deze gaven juist versterkt worden. Helaas gebeurde bij mij het laatste. Mijn oudste zus ontdekte op een gegeven moment dat ik dingen zag die zij niet zag. Toen ik op mijn elfde het kinderboek ‘Het onzichtbare Licht’ van Evert Hartman las, vielen een aantal stukjes op hun plaats. Ik herkende veel elementen van het paranormaal begaafde meisje die door een fictioneel medium werd geholpen dat hij in zijn verhaal beschreef. Ik besloot om haar voorbeeld te volgen en ook met die wezens – gidsen bleek – te praten. Dat gaf me rust.”

Haar paranormale gaven boezemde Smit angst aan. “Mijn hele familie deed aan sport en wanneer we thuiskwamen, deed ik altijd direct de lichten aan en de gordijnen dicht. Ik wilde de schaduwmensen – donkere gestaltes – namelijk niet zien. Later ontdekte ik dat andere familieleden deze wezens ook zagen in de rand van hun ogen. Schaduwmensen zie ik nog steeds. Vaak bevinden ze zich bij oude grafheuvels en kerken die voor de veertiende eeuw gebouwd werden”

Antwoord vinden
Naast vreemde wezens zag Smit ook visioenen. “Deze voorspellingen kwamen vaak uit en hadden vaak te maken met mijn familie. Dat was zo beangstigend en dat ik op mijn eenentwintigste besloot naar Groot-Brittannië te gaan.”

In Groot-Brittannië kwam ze bij de Spiritualisten terecht die haar leerden hoe ze met haar gaven om moest gaan. Dat hielp: “Ik kon beter plaatsen wat ik zag, maar op een gegeven moment was ik de Spiritualisten ontgroeid. Mijn hele leven ben ik bezig om een antwoord te vinden op de vragen die ik heb. Ik heb veel fouten gemaakt in die zoektocht. In mijn boek vertel ik daarover.”

Energievreters
“Als je mensen hoort praten over mediums dan zou je denken dat contact met de paranormale wereld rozengeur en maneschijn is”, zegt ze. “Dat is niet zo. Sommige mensen blijven na hun overlijden als het ware vastzitten in een schemerwereld tussen leven en dood. Ze zitten vast in een soort tijdsbubbel en worden energievreters. Het is echt niet zo dat elke overledene op een betere plek is.”

Volgens Smit zijn er grote verschillen tussen mediums. “Sommige mediums maken misbruik van de goedgelovigheid van mensen. Ze beloven dat een overleden dierbare rust vindt in een volgend leven of het hiernamaals, terwijl dat dus niet zo hoeft te zijn. Geld aftroggelen van kwetsbare mensen speelt in zulke gevallen een grote rol.”

Kritische samenwerking
Het gevaar van mediums is dat er geen regulering is voor de werkzaamheden van deze beroepsgroep. “Goedgelovige mensen kunnen als ze niet goed uitkijken met wie ze in zee gaan veel geld kwijtraken”, zegt Smit. “In Groot-Brittannië is men wat verder dan Nederland op dit gebied.”

In Engeland is de wet veranderd als het om spiritualiteit gaat. “Als je daar als medium aan de slag gaat, moet je verplicht een verzekering afsluiten. Mocht je een verkeerde voorspelling geven en daarvoor aangeklaagd worden, ben je daarvoor verzekerd. Ik heb de zaak van Sylvia Millecam en Jomanda vanuit Engeland gevolgd. Een ontzettend zielig verhaal vanuit twee kanten.”

Normen en waarden
Smit hoopt met haar boek mensen die met mediumschap actief zijn aan het denken te zetten: “In mijn boek hoop ik dat mensen die actief zijn als medium kritisch naar zichzelf kijken en nagaan of hun normen en waarden kloppen. Ben je eerlijk naar je cliënten toe of speld je hen ‘alleen’ maar mooie verhalen op de mouw? Daarnaast pleit ik voor een nauwere samenwerking met de wetenschap.”

Het boek wil ook afrekenen met etiketjes die mensen zo graag gebruiken. “In de introductietekst vertel ik wie ik ben, maar ik stel ook de vraag wie mijn lezer is. Ben je een atheïst, scepticus, zweverig type of twijfelaar? Ik daag je uit om goed naar het door jou gekozen label te kijken.”

Niet zo zwart-wit
Het leven is volgens Smit namelijk niet zo zwart-wit. Niet alles of iedereen is namelijk in een hokje te stoppen: “Gelooft een atheïst werkelijk nergens in en hoe zweverig ben je nu eigenlijk echt als je spiritueel bent aangelegd? Hopelijk zetten deze vragen mensen aan het denken en gaan lezers anders over zichzelf denken.”

[Foto: Uitgeverij Boekscout]