Balou Conny Elbersen; ‘Scouting is mijn leven’

Trouw kun je Conny Elbersen-Van den Broek (66) zeker noemen. Niet alleen is ze al 55 jaar lid van het Helmonds Muziek Corps. Ze loopt intussen ook al 40 jaar bij de scouting mee als Balou. Dat is voor Scouting Rijpelberg uiteraard genoeg reden voor een feestje.

“De scouting is gewoon mijn leven”, zegt Conny Elbersen. “Familieleden hebben de Scouting Rijpelberg mee opgericht. ‘Kom eens een keertje kijken’, zeiden ze. En vanaf dat moment ben ik dus Balou bij de welpen (jongens van 7 t/m 11 jaar), intussen al 40 jaar lang.”

Ondertussen stromen de gasten binnen met allerlei bedankjes voor de jubilerende Conny. Moeder Jo en man Theo kijken het gemoedelijk aan. Theo is ook trots op zijn vrouw. “Ik heb haar werk bij de scouting altijd ondersteund, af en toe ook een handje geholpen. Die steun heb je nodig, anders hou je zoiets niet zo lang vol.”

Oud-welp Paul Callaars (44) en intussen voorzitter van de Scouting Rijpelberg herinnert zich zijn tijd als welp nog heel goed. “Liefdevol en enthousiast, dat is Conny. Ze zorgde ervoor dat iedereen een hapje en een drankje had, verzorgde het eten bij de kampen. En nam je onder haar hoede als je het ooit even moeilijk had. Ze stond en staat altijd klaar om iemand op te vrolijken en te troosten. Ze mopperde niet vaak. Maar als ze mopperde dan luisterde ook iedereen.”

“Ze gaf een goede basis. Heel veel van Conny’s welpen zijn bij de scouting gebleven. Zo’n 20/25 leden zijn nog altijd op de een of andere manier betrokken en actief. Conny is de eerste bij onze club die het 40-jarig jubileum viert. Dat verdient uiteraard een feestje. Zaterdag heeft ze het gevierd met haar groep welpen. Na een potje boerengolf gingen ze lekker lunchen bij het Boerenhuis in Deurne. We hopen dat Conny ons nog heel lang blijft ondersteunen.”

“Scouting is voor mij gewoon veel vrolijkheid”, vertelt Conny verder. “De mooiste herinnering die ik heb zijn de vele leuke zomerkampen. Daar heb ik altijd heel veel plezier gehad. En heb er veel gekookt. Ik ben niet voor niets Balou, die houdt van lekker eten. En er is altijd gezegd dat ik een goeie kok ben. Hoe vaak ouders niet bij mij kwamen om te zeggen dat hun kind niets lustte.” Ze wijst een boomlange man aan. “Thomas daar lustte geen macaroni. Ik zei ‘Maar die van mij wel’. En inderdaad at hij op dat kamp wel drie borden vol. ‘Wat mijn geheim was’, vroeg de moeder. ‘Ketjap’, antwoordde ik.”

Bij navraag blijkt Thomas inderdaad nog steeds macaroni te eten. “Ik ben tegenwoordig niet meer zo’n moeilijke eter”, zegt hij lachend. “Maar inderdaad, ik eet nog steeds macaroni. En als er ketjap in huis is, dan gaat dat er zeker doorheen.”

Foto’s: Hans Choufoer