Atletiek: ATH traint overal in Helmond

Ik werd uitgenodigd eens te komen kijken op een trainingsavond van atletiek vereniging Helmond(ATH). Vreemd genoeg vond deze plaats in Brouwhuis bij het wijkpark. Vreemd, omdat ik als wijkreporter wist dat er in Brouwhuis geen atletiekvereniging gehuisvest was. Dus ik op het fietsje erheen en sprak met enkele mensen van de vereniging en maakte het volgende verslag.

Bij de vijver was er een parcours uitgezet waar de training plaats zou vinden. enkele kinderen in de leeftijd van 8 tot 15 jaar begonnen eerst onder begeleiding een warming-up: een rondje lopen om de vijver. Ondertussen werd mij verteld dat Ath geen eigen stek had. Eerst trainden zij in Stiphout bij Hac, daarna kon er niet meer getraind worden op dat terrein. Dus moest er een oplossing komen. Die vonden zij, maar wat voor een. Het is eigenlijk te gek voor woorden. De ene avond trainen zij bij de duivenclub in Stiphout, daarna een avond in de bossen en de derde avond in Brandevoort. Aangezien Brandevoort gesloten is vanwege de vakantie weken zij dus uit naar Brouwhuis.

Ondertussen waren de leden uitgerend en begonnen de oefeningen. De kinderen werden in twee groepen gedeeld. De ene groep begon met oefeningen voor het speerwerpen, de andere met verspringen. Er lag een soort pallet die als springplank diende en zo deden zij de oefeningen. Na een uurtje werd er even gepauzeerd en daarna begonnen de andere oefeningen. Waaronder het discuswerpen.

Het ging erg goed, de kinderen waren stuk voor stuk erg enthousiast maar u voelt de bui al hangen: per ongeluk gleed een rubber discus (die nogal een gewicht heeft) in de vijver en zakte naar beneden. Einde oefening. Maar de discus moest nog wel opgevist worden en aangezien het water in de vijver nogal troebel was, duurde het even voor er een oplossing kwam.

Gelukkig was er een visser met een enorm schepnet dus opperde iedereen dat die discus zo weer uit het water gevist kon worden. Een moeder offerde zich op om te gaan scheppen met het net wat op zich al hopeloos bleek. Maar zij liet zich niet kennen en stapte pardoes met haar sportkleding in de vieze vijver. Met gevolg dat het helemaal onmogelijk was om de discus weer op het droge te krijgen. Helaas is het niet gelukt dus na de training gingen de kinderen en de trainers maar naar huis. Maar wel zonder de discus.

Ik hoop voor hen dat er snel een oplossing wordt gevonden want een vereniging zonder eigen terrein: hoe vreemd is dat? En nog steeds trainen zij elke keer weer op een andere locatie. Er moet toch iets bedacht worden? Want hoe ziet voor de vereniging de toekomst er dan uit…?

Verslag en fotografie: Hans Choufoer