Column: ‘Kinderen verdienen onze bescherming en verbinding’

Afgelopen week was het raak in Helmond. Voor het stadhuis verzamelden zich mensen met spandoeken, leuzen en zorgen. Sommigen uitten hun steun voor de opvang van alleenstaande minderjarige vreemdelingen (AMV’ers), anderen spraken hun onvrede uit. Een voor- én tegendemonstratie. Een stad in debat, een column van Denk Helmond.

En dat is goed. Want in een democratie móét er ruimte zijn voor verschillende meningen. Het is belangrijk dat zorgen gehoord worden. Veranderingen in je buurt kunnen spanning oproepen, dat begrijp ik. Maar het is ook belangrijk om te blijven zien waar het hier echt over gaat.

De opvang van deze jongeren: kinderen, vaak nog geen zestien jaar oud, wordt geregeld en betaald door het Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA). De gemeente betaalt deze opvang niet uit de lokale begroting. Er komt professionele begeleiding, toezicht en structuur. Dit gaat niet over overlast, of een extra druk op voorzieningen. Het gaat over het bieden van veiligheid aan kinderen die alleen zijn, en nergens anders terecht kunnen.

Of je nu voor of tegen de opvanglocatie bent: niemand wil dat een kind op straat belandt, zonder eten, zonder bescherming, zonder toekomst. Als we het ergens over eens kunnen zijn, laat het dan dit zijn: kinderen moeten we beschermen. Punt.

De echte uitdaging ligt niet in het roepen van leuzen, maar in het bouwen van bruggen. In het voeren van gesprekken. In het durven luisteren. En ja, ook als het schuurt. Want angst en weerstand komen vaak voort uit onbegrip. En begrip groeit alleen in dialoog.

Laten we als Helmonders het lef hebben om voorbij onze eigen bubbel te kijken. Om de mens achter de mening te zien. Om de jongere achter de cijfers te erkennen. Alleen dan komen we tot echte verbinding. Niet omdat we allemaal hetzelfde moeten denken, maar omdat we beseffen dat we samenleven.

De opvang komt. Dat staat vast. Maar hoe we dat als gemeenschap dragen, daar hebben we wél invloed op. Laat dit een kans zijn om elkaar op te zoeken. In buurthuizen, in winkels, op straat, aan keukentafels. Stel vragen. Luister. Nodig elkaar uit.

Niet om de kloof groter te maken, maar om bruggen te slaan. Voor de kinderen. Voor onszelf. Voor Helmond.

Assim Elkhayati
Burgercommissielid fractie DENK Helmond