Column: ‘Wantrouwen in zwijgend college’

Dit is Helmond plaatst met regelmaat columns van lokale politieke partijen. In deze column ‘Wantrouwen in zwijgend college’ gaat Helder Helmond-fractievoorzitter Martijn Rieter in op de kwestie rondom het vroegtijdige vertrek van interim-gemeentesecretaris Alexander Meijer. En het in Rieters’ ogen gebrek aan transparantie bij het Helmondse college van burgemeester en wethouders.

Het ontslag van de interim-gemeentesecretaris Alexander Meijer in Helmond heeft de afgelopen raadsvergadering onmiskenbaar in het teken gezet van een gebrek aan transparantie. Waar de volledige oppositie opheldering verwachtte over het plotselinge ontslag van Meijer, bleef het college hardnekkig in het verschaffen van concrete antwoorden. In plaats daarvan werden we afgescheept met een vaag rookgordijn. Zonder ooit een glimp van de ware toedracht te mogen zien. Een zorgwekkende gang van zaken die bij elke democratisch denkende Helmonder de nodige vraagtekens oproept.

Bij de beantwoording vanuit respectievelijk Burgemeester Blanksma en wethouder van Dijk werd het al snel duidelijk: het college zou niet ingaan op het besluitvormingsproces rond Meijers vertrek. De kernvraag – waarom moest de gemeentesecretaris plotseling vertrekken? – werd zorgvuldig vermeden. Wat volgde was een politieke dans vol holle frasen en ontwijkende antwoorden. Hoe kan de gemeenteraad nu haar controlerende taak uitvoeren als het college weigert openheid van zaken te geven? Het recht op inlichtingen, hét fundamentele instrument van de raad om het college ter verantwoording te roepen, werd genegeerd. Een teken dat er iets goed mis is in Helmond.

De meest bizarre wending kwam toen Lonneke Maraczi, fractievoorzitter van de SP, aangaf niet te willen praten over personen en blind op het college te vertrouwen. Echter, in een onbegrijpelijke draai beschadigde ze toch de reputatie van Meijer door een gebeurtenis uit zijn verleden op te rakelen. Ook andere coalitie-fractievoorzitters zoals Van den Boogaard en Spierings gaven aan geen uitleg van het college nodig te hebben. Dit soort momenten illustreert hoe de coalitiepartijen allesbehalve dualistisch opereren. En liever naar de pijpen van het college dansen dan kritische vragen te stellen. Geen enkele vraag over het ontslag kwam vanuit de coalitie. Wat de rol van deze partijen als volksvertegenwoordigers ernstig in twijfel trekt.

Terwijl de oppositie volkomen terecht bleef hameren op het recht op inlichtingen, bleven Blanksma en Van Dijk steken in stilzwijgen. Ons argument dat de raad vertrouwelijk geïnformeerd had kunnen worden, werd schaamteloos genegeerd. Een gemiste kans om het vertrouwen te herstellen.

De avond eindigde met een motie van wantrouwen tegen het voltallige college. Ingediend door de volledige oppositie. Het is in onze ogen een begrijpelijke en noodzakelijke reactie op de weigering van het college om verantwoording af te leggen. De oppositiepartijen hebben hun rol als controleurs van het bestuur serieus genomen. Dat kunnen we van de coalitiepartijen helaas niet zeggen. In Helmond is het vertrouwen in het college terecht opgezegd.