EHBO-post 7 van de Kennedymars

Dit jaar was EHBO-post 7 van de Kennedymars van Someren gevestigd in wijkhuis ’t BrandPunt. EHBO-verenigingen Mierlo en Mierlo-Hout tekenden voor hulp aan de wandelaars, samen met enkele NGS fysiotherapeuten. De post was gevestigd op 43 km van de 80 km. Buiten stond een bord met een bijzondere aanwijzing erop: Kenndiemars➱ . Toch snapten de meesten wel waar ze heen moesten.

De voorbereidingen voor het bemannen van de EHBO-post zijn een jaarlijks terugkerend plakfestijn. Om de zorg voor de voeten van de lopers zo goed mogelijk te waarborgen, wordt er door de EHBO’ers gedurende enkele uren flink geoefend en geplakt. Welke protocollen moeten ze in acht nemen en wat wordt er van de hulpverleners verwacht wat betreft de formulieren die moeten worden ingevuld.

Zaterdagavond  2 juli werd de EHBO-post om 23.00 uur ingericht. Met man- en vrouwkracht worden de tafels klaargezet, bedekt met foam matjes en met een papieren laag overtrokken. De EHBO-kratjes worden gevuld met de benodigde materialen.

Vele lopers, mooie verhalen

Als je vertelt over je plannen om ‘blaren te gaan prikken tijdens de Kenneymars’ zijn velen die hun neus optrekken: vieze stinkende voeten met ranzige blaren en vieze schimmelnagels en wie-weet-wat-nog-meer-voor-vieze-voeten’. Maar gelukkig valt het allemaal wel mee en trekken de hulpverleners zich niets aan van deze vooroordelen.

Wanneer de lopers zich melden bij de EHBO-post, hebben ze dikwijls hun schoenen al uitgedaan. Allerlei schoenen en sokken zien we tussen de wachtende lopers liggen. Sommige voeten waren uit voorzorg ingetapet. Een stelletje ligt op de tafels en terwijl zij zegt ‘niks te voelen van het blaren prikken’ vermeldt hij ‘dat het uitdrukken van het vocht toch wel pijnlijk is’. Beiden vervolgen hun weg na de behandeling. Een man uit Voorburg zit aan een tafel in de gymzaal, die voor deze gelegenheid is ingericht als grote kantine annex kleedruimte. Na het eten van brood inspecteert hij zijn voeten en verruilt zijn bezwete natte sokken voor een paar schone droge. Hij heeft een T-shirt gekocht bij de organisatie van de Kennedymars en vertelt zo’n twintig tot vijfentwintig keer per jaar zo’n lange tocht te lopen. En de Nijmeegse vierdaagse dan? Nee, daar zijn de afstanden te kort, vindt de ervaren langeafstandloper. Twee lopers melden zich: ze zijn aan het lopen om geld in te zamelen voor Huntington. Als ze hem uitlopen verdienen ze 75 ct per km maar helaas moeten de twee opgeven en hebben ze toch nog 43 km x 50 ct voor het goede doel verdiend. Een andere loper komt lachend binnen: iemand had verzonnen dat het vrijgezellenfeestje moest worden gestart met het lopen van de Kennedymars. ‘Ik dacht we krijgen een gezellig uitje..’ Waarschijnlijk eindigde voor hem het feestje op EHBO-post 7 want hij had flinke blaren onder zijn voeten.

Onwel wording

Sommige wandelaars werden ziek en zij werden in de frisse buitenlucht geholpen. Omdat het in deze nacht vrij fris was, dreigden sommige onderkoeld te raken, dus werden zij ‘als een worstenbroodje’ ingepakt. Met dekens en folie werden zij weer op temperatuur gebracht. Voor de meesten werd de bezemwagen besteld. Sommige gesprekjes aan de brancard werkten op de lachspieren. Een jongeman is samen met een vriend aan het lopen. Hij is ziek en heeft het erg koud en wordt dus flink ingepakt. Hulpverlener Jeroen vraagt of hij misschien droge kleding bij zich heeft. Waarop hij ontkennend antwoordt. Vraagt Jeroen: ‘En je maat?’ doelend op zijn compagnon wellicht dat deze nog wel droge kleding bij zich heeft. Maar het slachtoffer begrijpt de vraag verkeerd en antwoordt: ‘XL’.

Een veertienjarige loopt mee met in zijn kielzog zijn meefietsende moeder. De jongeman wil zich bewijzen en is vastbesloten om de mars uit te lopen. Hij voelt zich niet goed. Na wat verzorging op de post en een beschuitbol van zijn moeder, besluit hij toch door te lopen. Hopelijk heeft hij zijn doel bereikt. Een studente moet huilend opgeven. Ze loopt met haar vader en heeft al vele kilometers geoefend. Maar nu blijkt dat dat de kruisbanden bij haar knie ontstoken zijn en er wordt geadviseerd om te stoppen. Ze is heel erg teleurgesteld, maar begrijpt dat ze haar gezondheid niet moet schaden door toch door de lopen. Ze belt haar moeder uit bed en ze wordt door haar opgehaald.

Minder lopers minder slachtoffers

Tijdens deze 58^e Kennedymars hebben de EHBO’ers en fysiotherapeuten beduidend minder lopers behandeld op EHBO-post 7. Toch was het, net als elk ander jaar, weer heel gezellig op de post. Jo en Ad waren weer opgeroepen om de lopers te ontvangen en hen een formuliertje te geven en een volgnummer. Zij vertelden dit karwei zeker al meer dan 25 jaar te volbrengen. Misschien wel 30! Of ze er volgend jaar weer bij zijn? ‘Misschien wel…’ zegt Jo voorzichtig, maar vanuit de EHBO-vereniging komt er direct commentaar: ‘Natuurlijk ben je er volgend jaar weer bij, dit wil je toch niet missen!’ Om kwart voor 6 sluit de post op Brandevoort en krijgt het wijkhuis weer haar oude functie terug.