Fotografietentoonstelling ‘Close Enough’

“If your pictures aren’t good enough, you aren’t close enough.”– Robert Capa. Krachtige foto’s die in contact staan met de hedendaagse wereld: in de tentoonstelling Close Enough te zien vanaf 19 oktober tot en met 23 maart is het werk samengebracht van 13 vrouwelijke Magnum fotografen. Juist zíj zijn op dit moment toonaangevend voor de toekomst van het fotografencollectief.

In 14 fotoseries, bestaande uit samen meer dan 150 werken, wordt duidelijk waarom. Elke fotoserie staat voor een belangrijk moment in de carrière van de desbetreffende fotograaf. Soms zijn het foto’s die voor het eerst te zien zijn, dan is het weer een project uit het archief getoond in een nieuwe context, of staat de serie voor een typerend werkproces. Ieder project is het resultaat van een langdurige samenwerking met de geportretteerde, van jarenlang onderzoek of een persoonlijke fascinatie.

Close Enough ontleent haar titel aan een uitspraak van één van de oprichters van fotografencollectief Magnum, Robert Capa. Elk van de fotografen laat op geheel eigen wijze zien dat voor een écht goede foto voldoende nabijheid tot je onderwerp essentieel is.

Deelnemende fotografen: Olivia Arthur, Myriam Boulos, Sabiha Çimen, Bieke Depoorter, Cristina de Middel, Carolyn Drake, Cristina García Rodero, Nanna Heitmann, Susan Meiselas, Hannah Price, Lua Ribeira, Alessandra Sanguinetti, and Newsha Tavakolian.

Kunstcafés en workshops
Bij de tentoonstelling is een uitgebreid activiteitenprogramma, met onder andere een Kunstcafé met diverse fotografen uit de tentoonstelling en workshops. Meer info via www.museumhelmond.nl/tentoonstellingen/close-enough/.

Newsha Tavakolian
De tentoonstelling was eerder te zien in ICP, New York, Hangar, Brussel en Kunstfoyer, München en is gecureerd door Charlotte Cotton ter ere van het 75-jarige bestaan van Magnum in 2022. Speciaal voor de tentoonstelling in Museum Helmond is één extra werk van Newsha Tavakolian toegevoegd aan de tentoonstelling. Tavakolian maakte de installatie Look in 2012 toen ze van het Iraanse regime niet meer op straat mocht werken. Elke dag om 20.00 uur positioneerde ze haar camera op een statief in haar slaapkamer en legde ze haar buren vast. Op de achtergrond zie je het betonnen flatgebouw wat al jaren haar uitzicht is, te lezen als metafoor voor het leven van anderen. Het levert portretten op van jongeren uit de middenklasse van Iran.