Helmondse Angelique van Deursen pleit voor structurele aandacht verwarde personen

Het aantal meldingen van overlast door verwarde personen is in Helmond dalende. Desondanks waren er in 2024 toch nog 1067 meldingen. Omroep Brabant sprak met Angelique van Deursen uit Helmond over haar ervaringen en de hoop op een meer structurele aandacht en aanpak op hulp aan verwarde personen.

Meerdere keren per week stond Angelique van Deursen uit Helmond op straat in haar pyjama na een herbeleving van het misbruik dat ze in haar jeugd meemaakte. Volgens Angelique zijn er veel verwarde personen die tussen wal en schip vallen. Omdat zij niet direct een gevaar vormen voor zichzelf of de omgeving. Kortere lijnen tussen hulpverleners en een structurele aanpak zouden volgens Angelique en Onno Hoes, die onderzoek deed naar deze groep, helpen om de problematiek aan te pakken.

PTSS
Door het misbruik dat Angelique ruim vijfentwintig jaar lang meemaakte, ontwikkelde ze een posttraumatische stressstoornis (PTSS) en een dissociatieve stoornis. Door black-outs en herbelevingen verloor ze regelmatig alle grip op de realiteit. “Dan stond ik in mijn pyjama verward op straat, alsof ik weer een meisje van acht was”, vertelt ze. De politie werd vaak ingeschakeld door voorbijgangers of buurtbewoners. “Daar ben ik ze erg dankbaar voor, maar een politieagent is geen hulpverlener. Je wordt geen agent om de therapeut uit te hangen.”

Toch werd Angelique naar eigen zeggen bij de GGZ van het kastje naar de muur gestuurd. Omdat ze niet direct een gevaar vormde voor haarzelf of haar omgeving. “Ik heb meerdere malen om therapie gevraagd. Dan zeiden ze: Met therapie rakel je alles weer op. Het gaat nu toch goed? Je hebt je familie, je man en de politie als vangnet.”

Schakelteam
Dat hoort andersom te zijn, vindt Onno Hoes, die een paar jaar geleden leidinggaf aan een Schakelteam dat in opdracht van het kabinet met een aanpak moest komen voor deze groep. “De GGZ zou het vangnet moeten zijn en niet de politie.” Volgens Hoes gebruikt de GGZ de privacy van patiënten te vaak als onnodig excuus. “Het verschilt per instelling en regio, maar vaak willen ze de informatie niet met andere partijen delen. Daar moet een einde aan komen.”

‘Psycholance’
Alleen zo worden de lijntjes tussen hulpverleners korter, denkt Angelique. “Hoe korter de lijntjes, hoe sneller er een hulpverlener komt. Als ik naar het politiebureau werd gebracht en de crisisdienst pas na vier uur kwam, dan was ik weer in het hier en nu. De beoordeling van de GGZ was dan ook anders.” Een psycholance, een soort ambulance voor verwarde mensen waar een paar jaar geleden mee geëxperimenteerd werd, zou volgens Angelique en Hoes goed kunnen werken. In zo’n speciale en prikkelarme psycholance brengen een huisartsenchauffeur en GGZ-verpleegkundige verwarde personen op een passende manier naar de juiste instelling.

Specialist in de meldkamer
Een specialist van de GGZ in de meldkamer, waar politiechef Martin Sitalsing van Noord-Nederland voor pleit, zien Angelique en Hoes ook wel zitten. Toch is structurele aandacht voor de problematiek rond verwarde personen de belangrijkste oplossing, denkt Hoes. “Op het snijvlak van zorg en veiligheid moet eigenlijk een speciale staatssecretaris of groep tussen de verschillende departementen komen die deze problematiek oppakt. Dat kunnen de provincies waar het aantal meldingen van verwarde personen hoog is ook zelf doen.” GGZ Oost Brabant is in gesprek met de politie en andere partijen over een betere samenwerking en laat weten voorlopig niet te willen reageren op de cijfers.

Met Angelique van Deursen gaat het inmiddels weer goed met behulp van een welzijnsorganisatie en haar hulphond Dirk. “De LEVgroep heeft me aan vrijwilligerswerk geholpen waardoor ik weer buiten kwam en een doel in mijn leven kreeg. Mijn hulphond is de beste hulpverlener ooit en houdt me in het hier en nu.”

Lees ook: Minder overlast door verwarde personen in Helmond

Bron en foto: Omroep Brabant