Houthandel Raaijmakers aan de Mierloseweg , is Parc Verde geworden

Met dit verhaal wil ik u laten zien, hoe raar het kan lopen, als we praten over een bestemming van een heel groot stuk grond aan de Mierloseweg in Helmond.

Aan de Mierloseweg 169 bestond er zo rond 1900, een bloeiende houtzagerij, aannemerij, kuiperij en houthandel Raaijmakers

Janus Raaijmakers (1882-1943) heeft de leiding van het bedrijf overgenomen en is het samen gaan runnen   met zijn drie broers Toon, Willem en Piet.

Houten Wielerbaan 

Ook een bekende houten wielerbaan was er achter de grote houtwerf gelegen. Tot aan de eerste Wereld oorlog werden er diverse soorten baan wedstrijden verreden. Helmond heeft in totaal zes houtenwielerbanen gekend. Een van de bekendste renners die hier vaak reed, was Helmonder Toon van de Bogaart. Er was eens de baan van Piet Roxs, die had ook een fietsenwinkel aan de Mierloseweg. Het was de vierde baan die door hem werd gebouwd. Deze werd echter in 1915 afgebroken en ging naar Heerlen, waar hij weer werd opgebouwd.   De een verdween en de andere werd weer opgebouwd als of het een kleinigheid was. Deze grote houten wielerbaan lag ook weer  aan de achterzijde van de Houthandel. Dit keer was de wielerbaan van Hannes de Greef en Jantje Klomp. Deze snelle houten wielerbaan genood landelijk dan ook zeer goede bekend en er werden dan ook vaak wielerwedstrijden verreden door Nederlandse coryfeeën . Ook dit historisch bouwsel, is net als vele anderen, ook weer verdwenen.

Ted Raaijmakers

Ik wil u ook een brief die Ted Raaijmakers schreef in 1947 niet onthouden.

Aan de overkant van de zaak  daar stond  ons woonhuis nummer 130. De zaak besloeg een enorm groot terrein. Achter het terrein was een brede, diepe sloot. In die sloot lagen bomen, die moesten ongeveer een jaar in het water blijven liggen zodat het hout uitgewerkt was. Wij speelden daar wel en we liepen dan over die dikke boomstammen heen.

Loodsen

Er waren aparte loodsen, voor opslag van hout, in alle soorten en maten. Ook was daar een zagerij bij. In al die loodsen lagen  rails in de grond die allemaal  onderling in verbinding stonden. Op die rails reden dan karretjes om het hout te vervoeren naar de werkplaatsen. Ook lagen er in de schaverij bergen houtkrullen , waar wij ons vanaf een hoog punt in lieten vallen. De gelegenheid hiervoor kregen we op zondag en dan deden we dat ook stiekum.

Het was ondertussen een familiebedrijf geworden, waarvan mijn vader de directeur was. Hij stuurde naar kleine aannemers nooit een rekening omdat ze arm waren. Ze hebben dat wel gewaardeerd, want bij de begrafenis van mijn vader waren de grootste en mooiste rouwkransen van die kleine aannemers. Hij was pas 63.
Het woonhuis was erg groot  en dat was ook nodig, want mijn ouders kregen 12 kinderen. Bovendien hadden we ook  personeel intern. In de oorlog van’40-’45, werd het huis gevorderd door het leger om als hoofdkwartier dienst te doen eerst door de Duitsers en later door de Engelsen.

Mijn vader had in de tuin een heel grote schuilkelder laten bouwen, waar de hele buurt in kon tijdens bombardementen. Toen kwam er plots een bevel van de  Duitsers,  dat we binnen 24 uur ons huis ontruimd moesten hebben. Ook de vrachtwagens, auto’s en radio’s moesten ingeleverd worden. Mijn vader heeft het toch mooi voor elkaar gekregen, om al dat materiaal onklaar te maken. Geen enkele auto reed meer, ook de banden werden kapot gesneden. De radio’s gooide hij van de trap zodat die kapot waren.

Evacuatie

Wij zijn uiteindelijk geëvacueerd naar vrienden, die ook een groot huis hadden. Dat was de familie van Thiel, Frans Jozef  is later nog minister geworden.

Iedere nacht werd er gebombardeerd en omdat ons huis een hoofdkwartier was, was het natuurlijk ook een doelwit. Toen de  oorlog voorbij was konden weer naar ons eigen huis terug. Gelukkig was er nooit een voltreffer op ons huis terecht gekomen.

Maar ons  hele huis bleek uitgewoond te zijn en alle ramen waren kapot. Maar mijn moeder was blij dat het huis er nog stond. Uit dankbaarheid liet ze een erker aan de straatkant van het huis  maken met daarin Maria met het kindje Jezus. Dit was om God te danken dat hij het huis gespaard had. Daardoor werd het huis vaak aangezien als klooster. Het huis is in een later stadium omgebouwd naar restaurant “de Raymaert “.

Raaijmakers houthandel is zeer vele jaren een florerend bedrijf geweest, totdat in moeilijkheden beland en er in augustus 2012 het faillissement werd uitgesproken en er einde kwam. In juli 2014 kwam er een definitief einde toen de sloop van het hele complex werd in gezet. In augustus was het hele terrein nagenoeg opgeruimd, behalve het geraamte van een grote loods , die eens gevuld was met vele soorten hout.

Wat nu met dit grote terrein

Er werd een nieuw plan ontwikkeld, om op dit grote terrein nieuwbouw te plaatsen. Het plan kende in aanvang ook de natuurlijke  aanloopproblemen, zoals dat wel vaker gebeurd.

Parc Verde telt in totaal 108 woningen; twee-onder-een-kappers, rijtjeshuizen, patiobungalows en appartementen. Huur en koop in allerlei prijsklassen. Ze komen op het terrein waar vroeger houthandel Raaijmakers zat, omgeven door het groen van het Goorlooppark. Het terrein lag lange tijd braak.

Maar toen in begin maart 2020 de eerste werklui aan de slag zijn gegaan, om de 108 woningen en appartementen te bouwen tussen de Mierloseweg en Kasteelherenlaan in Helmond-West, is  het heel hard gegaan. Ze waren alle 108 heel snel verkocht of verhuurd. De gunstige weeromstandigheden die er gedurende de bouwtijd waren, speelden hierbij ook een grote rol natuurlijk.

Nog voor de kerst van 2020, mochten de kopers van zes bungalows, de sleutel van hun nieuwe woning in het plan Parc Verde in ontvangst nemen. De straten en verlichting moesten nog worden aangelegd, in die nieuwe straat, die de naam van Fons Hardenberg had gekregen. Fons was een man van de PVDA die wethouder was in Helmond van 1962 tot 1978.

Er zijn nog een tweetal straten naar bekende Helmonders vernoemd, in dit nieuwe wijkdeel van Helmond-West. Het zijn de alom bekende   Helmondse  Accordeonist Addy Kleijngeld (1922-1977) en  textielfabrikant Piet de Wit (1869-1947).

De gehele nieuwe wijk is door Moeskops Bouwbedrijf korte tijd gerealiseerd en voor de zomervakantie 2021 opgeleverd. Dit is allemaal te danken aan feit dat het op alle vlakken, ook ondanks de corona  goed is gegaan, aldus commercieel directeur Henry van der Kemp van Moeskops.

Het is een heel mooi nieuw wijkdeel geworden, in het stadsdeel Helmond West. Weer een mooi stuk architectuur, waar we in Helmond trots op mogen zijn.

 Tekst en foto’s Henk van Dijk

 Archief Henk van Dijk

 Bron, Ted Raaijmakers