Huub Willems en de ‘Grote Jan’: twee moleculen die scheiden

In zijn lessen zaten tegenwoordig kinderen van zijn oud-leerlingen en zei je scheikunde op het Jan van Brabant College dan zei je Huub Willems. Na 18 jaar op de school, en 40 jaar in het vak, gaat Willems met pensioen. Op het Jan van Brabant College treden dit jaar zes medewerkers uit het onderwijzersleven.

Waar zijn carrière ook in Helmond al begon op de Franciscus Mavo, gecombineerd met het Helmonds Avondcollege, maakte Willems een korte uitstap onder andere Veghel en Deurne.  In 2002 keer Willems weer terug naar Helmond als docent op het Jan van Brabant College. “Er was toen een vacature wiskunde en ben dus eigenlijk begonnen als wiskundedocent,” vertelt Willems. “Dat eerste jaar was heel pittig. Ik heb jarenlang op scholen gewerkt waar het veelal groepswerk was en op ‘de Jan’ werd er veel individueel gewerkt.” Die aanpassingen waren even wennen, maar daarna zat Willems echt op zijn plek.

Paarse bank van de lerarenkamer

Naast Willems gaan er nog vijf medewerkers van het Jan van Brabant College met pensioen (Zie foto’s rechts). Gezamenlijk hebben zij 158 jaar op de school gewerkt. “De gesprekken met collega’s op de paarse bank in de lerarenkamer, die ga ik zeker missen,” zegt Willems lachend. De lerarenkamer, het ‘Narnia’ voor de leerlingen, de roddelplek voor de leraren. “Daar hebben we veel grappige gesprekken gehad, oude verhalen opgehaald en ook veel serieuze gesprekken gevoerd. Zoals leerlingen soms over leraren kunnen praten, deden wij dat ook over de leerlingen hoor.”

Scheikundecocent Nicole Hesselink van het Jan van Brabant College is misschien wel de collega die Willems het meest gaat missen. “Dat weet jij vast ook nog wel als oud-leerling. Er was tussen de eindexamenklassen van mij en Nicole een soort strijd wie de beste resultaten haalde op het eindexamen. Maar hoe dat is begonnen, weten maar weinig mensen.” Hesselink en Willems konden elkaar altijd goed aanvullen. Willems was meer opgeleid tot een praktisch scheikundige en  Hesselink was meer theoretisch. “Zo hebben wij veel van elkaar kunnen leren. Ik veel van de theorie, zij veel van de praktische dingen. Toen ik scheikunde ging geven, stopte een andere docent en vroeg Hesselink aan mij ‘wil jij geen eindexamenklassen les gaan geven.’ In het begin was ik daar nog huiverig voor, maar toch gedaan.”

En uit die keuze volgde uiteindelijk de rivaliteit die in het rijtje past der grote rivaliteiten, het Ajax – Feyenoord van ‘de Jan’:

De eindexamenklas Willems – klas Hesselink. (Wel met een knipoog uiteraard en niet heel serieus) “Ik wilde dat eerste jaar dat ik aan eindexamenklassen les ging geven meteen bewijzen dat ik dat ook echt kon. Daarom wilde ik proberen om mijn klas hoger te laten scoren dan de klas van Nicole. En achttien jaar later is die vriendelijke strijd er nog steeds.”

Geen angst om over privéleven te vertellen

De creatieve manier van lesgeven maakte de lessen van Willems altijd uniek om te volgen. Met het gebruik van voorbeelden uit het dagelijks leven en zijn eigen privéleven wist hij de leerlingen te raken. “Ik ben nooit bang geweest om in mijn lessen en proefwerken mijn privéleven te gebruiken. Zo kwam Tante Toos, onze hond Sjors, mijn kleinkinderen voorbij in de lessen en toetsen.”

Zo was er ook elk jaar voor de eindexamenleerlingen een examentraining bij Willems thuis. In zijn serre en achtertuin zaten de leerlingen urenlang aan eindexamens te werken en elkaar te helpen met leren. “Jij was daar ook bij, en als je daar nu eens aan terug denkt, heb je daarin eigenlijk niks van mij en Hesselink geleerd, maar vooral van je klasgenoten. De manier waarop jullie soms dingen aan elkaar uitlegden, snapten wij helemaal niks van, maar voor jullie was het ineens allemaal duidelijk. Dat was heel mooi om te zien.”

De toekomst vol scheikunde

Dat Willems nu stopt als docent betekent niet dat hij ook de wereld van de scheikunde achter zich laat. “Ook tijdens mijn werk als docent ben ik vaak buiten school actief geweest om bijvoorbeeld basisscholenleerlingen kennis te laten maken met het vak. Dat wil ik zeker blijven doen.” Twee dochters van Huub Willems zijn zelf ook het onderwijs in gegaan.

“Mijn kinderen hebben op de Kempel gestudeerd en dan krijg je wel eens verzoekjes van hen of hun vriendinnen om op de scholen waar ze nu werken een scheikundig project af te ronden met een leuk experiment.”

Maar in de toekomst staan er ook een aantal kinderfeestjes op de planning. “Ja, daar heb ik een aantal verzoekjes voor gekregen. Ik ga dus zeker niet thuis achter de geraniums zitten. Ik blijf bezig met scheikunde, ga lekker fietstochten maken en genieten van mijn gezin en kleinkinderen.”

 

Foto’s: Jan van Brabant College