Lokroep der natuur. Als het zonnetje schijnt is dat een uitgelegen kans voor een mooie wandeling in de natuur. Deel 1 gaat over het Groot Goor gelegen achter de appelboer Jurius. Gewapend met de camera (en een doosje sigaren) fietste ik naar het mooie natuurgebied. Daar aangekomen viel gelijk al de prachtige herfstkleuren van de bomen en bladeren op. Maar vooral die serene stilte en de rust overviel mij. Ik had er reuze zin in.

Ik sloeg direct het eerste wandelpad in en het viel mij op dat er behalve de herfstkleuren ook erg mooie paddenstoelen groeiden. Waar je maar keek, het stond er vol mee. En de meest fraaie vormen en kleuren. Soms moest je ook even goed naar de omgewaaide en afgebroken bomen kijken want daarop groeide vaak de meest mooie soorten. Ik ontdekte de inktzwam in twee variaties: de eerste was mooi en volop in de groei terwijl er iets verder enkelen stonden die al aan het verteren waren.

Verderop bij een kruising zag ik ook iets merkwaardigs: enkele rode roosjes en enkele kleine hoefijzertjes waren aan een boom bevestigd. Dit zal wel een dierbare plek zijn. Afblijven dus en verder lopen. Maar enkele honderden meters verderop stond een afgezaagde boomstam met daarop een mooie witte en gele roos erop. Dit zal ook zo’n plek zijn waar je niet aan moet komen. Verder sjokkend viel ik van de ene verbazing in de andere. Wat een mooie herfstkleuren en tinten, je kunt niet anders dan er gewoon even van genieten. En nog steeds die serene rust. Tenminste, dat dacht ik.

Op een gegeven ogenblik zakte ik door de knieën om een paar piepkleine zwammetjes en bloempjes te fotograferen. Ik hoorde in de verte enkele honden blaffen dus vermoedde ik in de buurt te zijn van het trainingsgebied van honden te zijn. Ik besteedde er verder geen aandacht aan. Tijdens het fotograferen sloeg de schrik mij om het hart. Ik hoorde geritsel achter mij en wist niet wat ik zag. Vijf grote honden renden langs elkaar en door elkaar hevig grommend en blaffend mijn richting op. Weg was de rust en stilte. Enkele dames liepen gemoedelijk en kwetterend in gesprek terwijl die honden steeds dichterbij kwamen. Ik snap niet dat sommige mensen zo dom kunnen zijn. Iedereen weet dat honden aan de lijn moeten lopen en vooral in dit stukje natuurgebied.

Ik kon mij gelukkig inhouden want ik wilde eerst reageren. Maar ach, het heeft geen zin. Die dames liepen onverstoorbaar verder met de meute honden er achter aan. Na enkele minuten liep ik op een lang pad en genoot van de kleuren en de rust. Boven mij hoog in de lucht hoorde ik een koppel buizerds gillen en zag ik in een flits enkele mooie exemplaren voorbij scheren. Toen zag ik in de verte ineens iets aankomen. Het leek wel een filmfragment. Een dame op een paard kwam rustig aan wandelen en onder het gekleurde bladerdak was het een prachtig gezicht. Dus de foto was snel genomen maar wel eerst toestemming gevraagd aan de amazone. Die vond het best. Ik zette mijn wandeling voort en na enkele uren geslenterd te hebben door het bos vond ik het welletjes en liep ik richting mijn fiets om naar huis te gaan.

Eerlijk gezegd vind ik het wel de moeite waard om er eens terug te komen want met deze kleuren bleef je fotograferen. Dat is dus de lokroep der natuur, want wat een genot, zo’n wandeling door de natuur…

Verslag en fotografie: Hans Choufoer

Tip de redactie

Ditishelmond.nl

Heb je een nieuws- of agenda-item, leuke foto of video over Helmond en wil je dit delen?
Stuur het dan in naar onze redactie. Zo weten wíj wat er leeft en speelt in uw wijk!
E-mail: redactie@ditishelmond.nl
Telefoon: 088 166 67 00

Geschreven door DitisHelmond Hans Choufoer - Redactie

Hans Choufoer - Wijkreporter bij DitisHelmond. Geboren in Leiden. Mijn camera en ik zijn onafscheidelijk en zijn elke dag op pad in de wijken.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *