Marinte en Milan; Talige winnaars van schrijfwedstrijd De Melkboer

‘Doe mee aan een unieke schrijfwedstrijd die draait om creativiteit, inleving en verbinding. Laat jouw stem horen in een verhaal of gedicht over eenzaamheid — een thema dat leeft bij zowel jongeren als ouderen.’ Dat was de opdracht voor de leerlingen van OMO-scholen in Helmond. De wedstrijd was onderdeel van de voorstelling De Melkboer die komende weken rondtrekt door Helmond. Twee winnaars kwamen uit de (melk)bus. De prijzen gingen naar Marinte en Milan.

Na afloop van de première van de voorstelling De Melkboer afgelopen woensdag werden de twee winnaars één voor één naar voren geroepen. Als eerste was de veertienjarige Marinte Kweens aan de beurt. Haar gedicht maakte diepe indruk op het publiek. Gevraagd werd om een gedicht of verhaal te schrijven waarin je laat zien hoe eenzaamheid jongeren én ouderen raakt. “Een leraar van het Dr. Knippenbergcollege stuurde in de musical groepsapp deze opdracht. Dat vond ik een heel interessant onderwerp. Dus ben ik eraan begonnen”, vertelt Marinte.

Marinte Kweens

Mijn eigen gevoelens
“Toen ik het instuurde, dacht ik echt niet dat ik iets zou winnen”, zegt ze  “Nog meer iets voor haar. Ze vertelde me pas een paar dagen geleden dát ze een gedicht had geschreven en dus ook nog gewonnen had”, vult moeder aan. “Ik lees eigenlijk alleen voor aan mijn vrienden. Het is de eerste keer dat ik een gedicht liet zien aan mijn moeder. En dat het voorgelezen wordt”, beaamt Marinte. “Ik ervaar zelf ook wel eens het gevoel van eenzaamheid en behoefte aan contact wat ik in het gedicht beschrijf. Mijn gedichten gaan ook voornamelijk over mijn eigen gevoelens.”

Milan Kusters

Een stem is meer dan het geluid
“Milan moet ik juist vaak vragen of hij zichzelf even kan uitzetten”, grinnikt zijn moeder. “Hij heeft zoveel fantasie, creativiteit en ideeën. Daar kan hij dan ook de hele dag over praten.” Milan (13) zag in dezelfde groepsapp de wedstrijd voorbij komen. “Och, waarom niet meedoen, dacht ik. En toen ben ik gaan peinzen over wat de mensen nou verbindt. Hoe kan ik daarover een mooi lopend verhaal schrijven. En ik kan me goed verplaatsen in een ander. Want de gevoelens waarover ik schrijf, zo voel ik me gelukkig niet zelf. Het eerste idee was de podcast, want daarin wordt veel gepraat. En kan iederéén in verbinding komen met elkaar. Als je eenzaam bent, ben je altijd aan het verlangen naar meer contacten. Het maakt niet uit met wie. Een stem is meer dan het geluid. Het verhaal volgde toen vanzelf.” Het publiek valt dan ook voor de poëtische zin ‘Mijn dagen zijn stil, maar mijn bloemen luisteren altijd’.

Foto’s: Hans Choufoer

Lees ook: Voorstelling De Melkboer geen uitgemolken blik over vroeger