Regionale brandweerwedstrijden: een zaak van levensbelang

Zaterdag waren er de regionale brandweerwedstrijden voor jong en oud. Overal in het land werd dit georganiseerd om de kennis, vaardigheid en wetenschap van de brandweer mensen te stimuleren en te bevorderen. Ook in Helmond vond dit plaats.

Korpsen uit heel Brabant streden mee om hun kunnen te laten zien. Oirschot, Bladel, Mierlo, Maarheeze, Eersel en natuurlijk Helmond waren erbij. Ook de verslaggever van Ditisonzewijk.nl  mocht meelopen om er verslag over te maken.  Uit de oefening bleek hoe belangrijk het is voor deze mensen om goed te kunnen handelen bij (soms) levensbedreigende situaties.

Bij het kanaal bij de sluis in Brouwhuis vonden de handelingen plaats voor de volwassen brandweerlieden. Er waren twee ongevallen gesitueerd: een auto met daar half onder een motor. Er lag een “slachtoffer” in de auto dat bevrijd moest worden en naar het ziekenhuis gebracht moest worden. Zo snel en zo veilig mogelijk. Iets verderop was een botsing  met twee auto’s in scene gezet en een van die auto’s was doorgeschoten en hing half met de voorkant naar beneden, half boven een wild stromende waterval van de sluis. De aanwezige brandweerlieden waren in druk overleg over de manier waarop zij het reddingswerk moesten gaan verrichten.

Ook bij het ongeval motor-auto.  De auto  moest half opengeknipt worden voor bevrijding en verzorging van het slachtoffer. Het slachtoffer moest stabiel gelegd worden. Nu blijkt het ook wel hoe belangrijk het werk van de brandweer is. Soms met gevaar voor eigen leven gaan ze onverstoorbaar aan het werk. Als je dan bedenkt dat hun familie thuis zit en weet hoe belangrijk dat het werk is word je er wel even stil van.

Daarna mocht ik even getuige zijn van het werk van de jeugdbrandweer die in het Elkerliek ziekenhuis  “waren geroepen” om daar reddingswerk te verrichten. Dit was de afdeling Junioren(12-15 jaar) en Aspiranten(16-18 jaar) die de zware taak hadden om te redden wat er te redden was.  De teams toonden een en al discipline en verantwoordelijkheid. De bevelvoerder nam eerst de melding aan van de centrale. Daarna moesten de brandweerlieden in rij zich aanwezig melden en hoorden dan van de bevelvoerder wat de melding was, of er gevaarlijke stoffen bij gemoeid waren en de taakverdeling. Toen ging het snel, heel snel.

De slangen werden gepakt en uitgerold en een andere groep renden naar de plek des onheils om de juiste situatie in te schatten. Het bleek een brandje te zijn ergens in het gebouw en ze wisten nog niet of er slachtoffers waren. De deur werd op bevel op de juiste manier geopend terwijl een van de mensen riep of er iemand binnen was. Helaas, er werd terug geroepen, dus was er een slachtoffer die gelijk snel naar buiten kwam en werd afgevoerd door een van de lieden die constateerde ernstige brandwonden. Terwijl er enkele bluslieden naar binnen liepen werd de vrouw afgevoerd naar het waterpunt van de slangen waar gelijk( na controle) haar verbrande arm werd gekoeld. Ook hier blijkt hoe ernstig en belangrijk dit werk kan zijn. En dit waren maar jeugdleden! Er werd mij verteld dat deze jeugdleden dit werk deden tot hun achttiende jaar.

Als er in de toekomst plaats is in het korps kunnen zij een opleiding volgen tot volwassen en ervaren brandweerman/vrouw. Ook hier besefte ik dat het echt gevaarlijk en riskant werk is. Ik was dan ook zeer onder de indruk van hun inzet, fanatisme en overgave voor het werk dat zij doen. Gelukkig is dat de brandweer er is en altijd paraat staan. Het is een soort roeping voor het reddingswerk van de medemens. Is er iets mooier dat dat? En als er ooit weer een sirene klinkt, of het nu van de politie, brandweer of ziekenwagen is, denk ik altijd aan de ernst van de melding. Wat ben ik blij dat deze mensen er zijn…

Verslag en fotografie: Hans Choufoer