Scouting regio Helmond houdt een trapperskamp: pittig maar leerzaam

Als wijkreporter reed ik op de fiets bij Berkendonk en zag daar een enorme tent staan. Ik ging er een kijkje nemen en kwam in contact met de organisatie van de Scouting. En wel de scouting regio Helmond.

Zij vertelden mij dat dit het eindstation was van een trapperskamp voor jongeren van 12 tot 18 jaar. De deelnemers/sters kwamen uit diverse scouting groepen uit Helmond en omgeving. Zo deden er enkelen mee van de scouting Mariahout, van Beek en Donk en natuurlijk uit Helmond. Zij waren afgelopen vrijdag ( 29 september) vertrokken voor een tocht van ongeveer 40 kilometer.

Er waren ongeveer vijftig deelnemers/sters die bepakt en gezakt met tent, slaapzak en zelfs een sneeuwschep op pad gingen. Onderweg sliepen zij in hun tentjes en moesten zelf voor hun eten zorgen. Onderweg tijdens het wandelen voerden zij opdrachten uit met kaartlezen en een kompas. Zo konden zij hun aangeleerde technieken in praktijk brengen en er moest ook even een stukje met de kano en steps gedaan worden.

Dus rond de klok van 13.30 uur werden de eerste wandelaars weer verwacht. Zij werden bij de tent opgevangen door ongeveer 20 of 30 vrijwilligers die klaar stonden om de diehards weer een beetje tot leven te brengen. In de tent stond een enorme braadpan dik gevuld met hamburgers voor de hongerlappen. En op een gegeven moment kwamen er twee fietsers aan die bij de organisatie hoorden om te vertellen dat de eerste groep er aankwam. En ja hoor, daar in de verte kwamen er een paar aan lopen, maar helemaal fris zagen ze eigenlijk niet uit. Met vermoeide gezichten en moeite met lopen kwamen zij richting de tent waar zij met applaus werden ontvangen. Het scheen dat de wandelaars vrijdag heel erg slecht weer hadden gehad, dus de kleding was ook niet helemaal droog meer.

Blije gezichten toen zij zich konden laten neerploffen op een bankje of het gras. Sommigen hadden zware bepakkingen bij maar dat kwam waarschijnlijk door het mee zeulen van onder andere de sneeuwschep. Toen iedereen binnen was, kregen zij nog een felicitatie en de boodschap eerst thuis flink uitrusten. Voor de vrolijkheid werd er nog even een groepsfoto gemaakt en het is eigenlijk niet vreemd dat niet iedereen even opgewekt, blij en vrolijk keek. Maar zij hadden de zware taak volbracht en gingen met ouders en begeleiders weer huiswaarts. Het was een zwaar weekend geweest….