Werken als Helmondse 112-verslaggever “uit de hand gelopen hobby”

Trouwe bezoekers van deze website zal de naam Harrie Grijseels bekend voorkomen. Als verslaggever voor 112-nieuws staat hij voor dag en dauw op om verslag te doen van onder andere ongevallen, misdrijven of andere incidenten. Geen enkele werkdag is hetzelfde voor Grijseels. Zwaar noemt hij zijn beroep waarin hij vrijwel dagelijks de gevolgen van ongelukken en de bijbehorende slachtoffers ziet echter niet. “Het is eigenlijk een uit de hand gelopen hobby.”

Grijseels haalt veel voldoening uit zijn werk als 112-verslaggever. Wanneer zijn pieper gaat, maakt hij zich klaar om naar de plek van het ongeval of incident te gaan. Vervolgens maakt hij daar foto’s en video-opnames van die hij verspreidt naar de media. “Het is hollen en stilstaan. Je kunt een werkdag niet inplannen.”

Als kind was Grijseels gefascineerd door de brandweer. Die interesse is nooit weggegaan. Sterker nog: de fascinatie voor brandweer is alleen maar sterker geworden. “Ik wilde altijd bij de brandweer, maar dat is niet gelukt. Op een gegeven moment kon ik via mijn werk bij Nedschroef terecht bij de bedrijfsbrandweer. Dat heb ik tien jaar met veel plezier gedaan”, legt hij uit.

Blijven hangen
Toen zijn werk bij de bedrijfsbrandweer eindigde, bleef Grijseels naar eigen zeggen “in dat wereldje hangen.” Hij ging met zijn zoontje – die een liefde voor de brandweer deelde – vaak naar de spuitgasten toe.

Het kwam regelmatig voor dat vader en zoon achter de uitrukkende brandweer aanrijden. Grijseels maakte vervolgens veel foto’s van het werk van de brandweer. Dat viel op. “Het is eigenlijk een uit de hand gelopen hobby. Dat fotograferen van branden en het werk van de brandweer”, verduidelijkt Grijseels.

Balletje rolt
De beelden die Grijseels schoot, trokken de aandacht. “Fotografie is een liefhebberij van mij. Op een gegeven moment vroeg de brandweer of zij mijn foto’s mogen gebruiken. Zo kregen bezoekers van hun website een mooi inkijkje in de werkzaamheden van het corps. Mijn beeld werd gebruikt bij het vertellen van een verhaal. Zo is voor mij het balletje gaan rollen als fotoverslaggever.”

Op een gegeven moment werd Grijseels benaderd door een mediabedrijf. Deze partij was onder de indruk van zijn werk en vroeg of hij interesse had om voor hen als freelancer te werken. “Het antwoord was ja, en ik doe dat werk tot op de dag van vandaag”, legt hij uit. “Mijn werkgebied is regio Helmond. Ik ben echter ook actief in Lieshout, Gemert, Handel, Deurne, Lierop en Asten-Someren.”

Geen verplichting
De foto’s en video’s die Grijseels maakt, worden door alle grote zenders opgepikt. Ze zijn te zien op RTL, NOS, Omroep Brabant en bij Hart van Nederland. De pieper staat vaak roodgloeiend, omdat het nogal een gebied is dat Grijseels bestrijkt.

Het is echter niet zo dat hij overal op af gaat: “Het is geen verplichting om overal op af te gaan. Wanneer er een melding binnenkomt, is het aan mij om te bepalen of het de moeite waard is om voor uit bed te komen. Soms weet je bij voorbaat dat het niet interessant is. Dan doe ik niets met zo’n melding.”

Afstand
Naast 112-verslaggever is Grijseels ook actief als bankwerker. Hij werkt in ploegen, maar krijgt van zijn baas de vrijheid om eerder te vertrekken als er een bijzonder 112-nieuwtje zich voordoet.

Het werk van een verslaggever van noodsituaties lijkt ontzettend zwaar, maar Grijseels zegt dat er altijd een zekere afstand is: “Nare situaties zie je zeker, maar ik maak het op een andere manier mee dan de hulpverleners. Er is enige afstand. Wat er is gebeurd, weet ik omdat ik dat hoor van de hulpdiensten.”

Oerdrift
Dodelijke slachtoffers ziet Grijseels bijna niet: “Het beroemde lakentje zie ik wel, maar hoe het slachtoffer eruitziet amper. Ook verleen ik hulp als er nog geen hulpdiensten aanwezig zijn. Dat gaat altijd voor beelden maken. Meestal is er echter een zekere afstand tussen mij achter de camera en de slachtoffers.”

Het mooiste deel van zijn vak opnoemen, is niet eenvoudig voor de verslaggever. “Als de pieper gaat, sta ik aan. Een gevoel van spanning overvalt me niet meer, want daarvoor doe ik het te lang. Misschien dat de adrenaline het zo mooi maakt? Het heeft iets om ergens snel bij te zijn. Wanneer mensen sirenes horen, zijn ze direct nieuwsgierig. Wat is er gebeurd en is er iemand gewond? Die oerdrift heb ik ook.”

Het fotomateriaal van Grijseels wordt opgevraagd door slachtoffers en nabestaanden, maar ook door hulpdiensten om dat weer te bespreken bij een evaluatie of om als leermoment te gebruiken.