Column: De nadelen van het democratisch opvoedmodel

Helmonds ‘klimaatburgemeester’ Brigitte van de Koevering zet zich in voor natuur, milieu en klimaat in onze stad én in het algemeen. Regelmatig schrijft ze voor Dit is Helmond een column. Dit keer schijnt ze haar licht op de acties van Extinction Rebellion en de nadelen van het ‘democratische opvoedmodel’.

De jaren tachtig van de vorige eeuw stonden symbool voor de collectieve saamhorigheid die samenbalde tijdens de vredesdemonstraties en de ‘Ban-de-bom’ protesten. In 1981 stroomde het Museumplein vol met 400.000 demonstranten die protesteerden tegen de plaatsing van kruisrakketten door de NAVO. Het land was verdeeld in twee kampen. De voorstanders vonden de vredesactivisten een stel naïevelingen. En omgekeerd werden de voorstanders afgeschilderd als pleitbezorgers voor een kernoorlog.

Obstakels

Ik was 15, te jong om met de trein alleen naar Amsterdam te gaan, zo oordeelde mijn moeder. En nu ik de leeftijd heb dat ik wel mag gaan, staan er andere obstakels in de weg. De strijd van Extinction Rebellion is er een waar ik begrip voor heb en sympathie voor op kan brengen. Ik begrijp de zorgen en de angst voor de gevolgen van klimaatverandering. Ik begrijp de frustratie van de wegbezetters. Waarom het zo lang duurt voordat het belastingvoordeel voor de grootste vervuilers wordt afgeschaft. Als dat net zoveel tijd in beslag neem als de compensatie van de toeslagaffaire ouders, dan hoef je je borst niet nat te maken. Want dat gaat dan helemaal vanzelf.

Democratisch opvoedmodel

Afgelopen weekend hield de politie tijdens de blokkade van de A12 door Extinction Rebellion 44 kinderen aan en maakte zij melding bij Veilig Thuis. De ouders worden gezien als notoire kindermishandelaars. En de wachtlijsten in de Jeugdzorg zijn al zo lang. Vera van 10 vertelt dat zijzelf het initiatief nam om naar Den Haag af te reizen. En dat haar vader besloot uit het oogpunt van veiligheid zijn dochter daarbij te vergezellen. Gelukkig voor Vera gaat het Jeugdstrafrecht pas in vanaf 12 jaar. Anders kan ze haar toekomstige droombaan in het onderwijs wel vergeten.

En tsja, wat de vader van Vera betreft: die had natuurlijk beter moeten weten. En een voorbeeld moeten nemen aan mijn moeder die toentertijd gewoon zei: ”Nee, het gebeurt niet. En als ik merk dat je wel gaat, dan zwaait er wat.” Dit speelde zich allemaal af lang voordat het democratische opvoedmodel in zwang kwam.

Voor mezelf

Ik ben een enorme schijterd. Enerzijds wil ik steun betuigen. Maar tegelijk ben ik te beroerd om op het Malieveld te gaan staan. Want dat heeft natuurlijk totaal geen impact. Alsof de Franse Revolutie was geslaagd als de hele bevolking zich als makke schapen naar de grillen van de Zonnekoning had gevoegd. “Als jullie allemaal verzamelen op het grasveld bij mij achter het paleis van Versailles om de petitie te overhandigen, dan komt alles in orde. Vraag ik Marie-Antoinette om even vanaf het balkon te wuiven.”

Maar om nu mijn vingertoppen op het asfalt te lijmen, dat gaat me ook wel wat ver. Het epileren van mijn wenkbrauwen vind ik al een verzoeking. Laat staan dat ze me van de weg af moeten pulken. En dus ploeter ik voort. En dat doe ik niet voor de kinderen en ook niet voor mijn kleinkinderen. Ik doe het voor mezelf. Omdat ik de bomen en de bloemen, de vogels en de bijen, de kalfjes in de wei en alles wat groeit en ademt zo ontzettend liefheb.

Klimaatburgemeester Brigitte van de Koevering

[Foto: Sunta 001624940/Vecteezy]