Grondige aanpak tijdens NL-doet

Op 10 en 11 maart was het weer tijd voor verenigingen, stichtingen en speeltuinen om de handen uit de mouwen te steken. Er moest blijkbaar veel gebeuren, want overal waar ik als wijkreporter kwam, was het een drukte van belang. Ik zou vijf adresjes bezoeken, maar bij drie ervan bleken de werkzaamheden al gedaan te zijn en stond ik voor een gesloten poort. Dus beperkte ik mij tot het bezoeken van de speeltuin De Rijpelroets en het Mulo honk-/softbalveld aan de Rivierensingel.

Ondanks dat het een frisse ochtend was, waren de mensen van de Rijpelroets rond 09.00 uur al flink in de weer. De plastic zeilen werden van de picknick tafels gehaald. Er begonnen al enkele mensen en kinderen aan het afschrappen van het laagje ijs op de tafels.  Zodat die goed konden drogen in het vroege zonnetje. Ergens verderop hoorde ik het getik van hamers op beton. Ik zag dat er mensen bezig waren met het onderhoud van de speeltoestellen in het park.

Ook werden de deuren en kozijnen flink geschrobd en gesopt. Volop actie dus. Op de vraag wie er al koffie wilde, werd er geantwoord: “straks, eerst effe deze klus afwerken”. Kijk, dat is de spirit van diehards die de speeltuin graag in orde wilden hebben. Eén van de jeugdige aanwezigen was buiten de speeltuin bezig met de fietsenstallingen te poetsen en een ander kwam aan gelopen met flessen zeep en sponzen. Goed bezig, meiden.

Mijn volgende stop waren de honk- en softbalvelden van Mulo. Nu weet ik uit ervaring dat zij het hele park altijd goed en grondig aanpakten, maar nu keek ik wel een beetje verbaasd. Het leek wel of er een bom ontploft was. Buiten een hoop banken die geschuurd en gebeitst konden worden, enkele steigers binnen en buiten de kantine en bij de kleedkamers waren er een hoop dames die elk een deur onder handen namen met zeep en daarna afdroogden om deze deuren gelijk te beitsen. En ze hadden de grootste lol.

Of het nu kwam door het goede weer of zij hadden er gewoon zin in.  In één van de kleedkamers stond een charmante dame zich in het zweet te werken met een hoge druk reiniger en het water gutste over de vloer. Er kwam een jongedame aan met een schep waar een half weggevreten vogel op lag. Dit dier bleek al enige weken buiten de kleedkamers te liggen en het was tijd om het kadaver op te ruimen.

Binnen in de kantine was het helemaal raak. Op een steiger stond een technisch uitziende man half  in het donker de lampen schoon te poetsen en te vervangen. Op zijn kreet  “er is licht in de duisternis”  baadde de hele kantine volop in het licht. Iets verderop buiten klonk het gesis en getik van een lasapparaat. Daar werd een karretje verstevigd en van nieuwe stangen voorzien. Waarschijnlijk was het een materialenwagen, want het zag er direct stevig en massief uit. Het was teveel om op te noemen wat er allemaal gebeurde, maar ik weet zeker: Mulo is weer goed bezig. Hulde aan de leden en het bestuur.

Zo blijkt dat een goede vereniging met samenwerkende leden een massieve ondergrond heeft voor een goede en gezellige club.

Verslag en fotografie: Hans Choufoer